พาเหียร หมายถึง ว. ภายนอก. (ป. พาหิร).
[พาละ] น. สัตว์ร้าย, ช้างร้าย, สิงโต, งู, เสือ. (ป. พาล, วาฬ;ส. วฺยาฑ, วฺยาล).
[พาละ] น. สัตว์ร้าย, ช้างร้าย, สิงโต, งู, เสือ. (ป. พาล, วาฬ;ส. วฺยาฑ, วฺยาล).
น. สัตว์ร้าย, สัตว์ที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร. (ป. พาฬมิค; ส. วฺยาลมฺฤค).
[พานหะ] ว. หนัก, ยิ่ง. (ป.).
ก. ปํา, ควํ่าลง, คะมําลง, ปักลง.
ก. พัก, อาศัยอยู่, พะพิง.
(โบ) น. พวก.