พาลกระแชง หมายถึง (ปาก) ก. พาลหาเรื่องทําให้วุ่นวาย.
(สํา) ว. ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท.
น. เรียกรอยเป็นชั้น ๆ ที่โคนเขาวัวและควาย.
(สํา) ว. กลับกลอก, ไม่ซื่อสัตย์.
น. ทราย. (ป., ส. วาลุก).
ก. แสร้งพูดใส่ความไม่จริงให้คนอื่น, กล่าวหาความ, บางทีก็ใช้มีสร้อยว่า พาโลโสเก หรือ พาโลโฉเก. (ป., ส. พาล).
น. พะไล.
ก. นุ่งห่ม; อยู่. (ป., ส. วาส ว่า ที่อยู่, เครื่องนุ่งห่ม).