พายเรือทวนน้ำ หมายถึง (สํา) ก. ทําด้วยความยากลําบาก.
(สํา) ก. คิด ทํา หรือพูดวกวนกลับไปกลับมา.
(สํา) ก. คิด ทํา หรือพูดวกวนกลับไปกลับมา.
ก. หนีไป, แพ้.
น. ชื่อเรือขุดชนิดหนึ่ง หัวเรือและท้ายเรือเรียวงอนขึ้นพองาม มีไม้หูกระต่ายติดขวางอยู่ทั้งหัวและท้ายเรือ ตรงกลางลําป่องออก ใช้งานในแถบภาคกลาง, ใช้ว่า ไพม้า หรือ พลายม้า ก็มี.
ว. ตะวันตกเฉียงเหนือ. (ส. วายวฺย ว่า ของวายุ).
น. ลมแรง. (ป., ส. วายุ ว่า ลม).
น. พายุหมุนที่มีกำลังปานกลาง ก่อตัวขึ้นในบริเวณทะเลหรือมหาสมุทรในโซนร้อนใกล้เส้นศูนย์สูตร มีความเร็วลมรอบบริเวณศูนย์กลางตั้งแต่ ๓๔ นอต หรือ ๖๓ กิโลเมตรต่อชั่วโมง แต่ไม่ถึง ๖๔ นอต หรือ ๑๑๘ กิโลเมตรต่อชั่วโมง.