ผลาหาร หมายถึง [ผะลาหาน] น. อาหารคือลูกไม้.
[ผะหฺลก] (โบ) ว. บ่อย ๆ, เนือง ๆ.
[ผนละคุน] น. เดือนผาลคุน คือ เดือน ๔ ตกในราวเดือนมีนาคม.(ส.; ป. ผคฺคุณ).
[ผนละคุนี] น. ชื่อดาวนักษัตรมี ๔ ดวง เรียกว่า ดาวเพดาน เมื่อแยกเพียง ๒ ดวงหน้า เรียกว่า บุรพผลคุนี เป็นดาวฤกษ์ที่ ๑๑ คือ ดาววัวตัวผู้ หรือ ดาวงูเมีย, อีก ๒ ดวงหลังเรียกว่า อุตรผลคุนี เป็นดาวฤกษ์ที่ ๑๒ คือ ดาวเพดาน หรือ ดาววัวตัวเมีย. (ส.; ป. ผคฺคุณี).
[–บูระพะมาด] น. วันเพ็ญในนักษัตรอุตรผลคุนี. (ส. ผาลคุนี +ปูรฺว + มาส).
[ผฺลง] ก. ปลิดปลง, ฆ่าให้ตาย.
[ผฺลอ] ว. โบ๋, โหว, เช่น ปากผลอ; ประจบประแจง เช่น พูดผลอ.
[ผฺล็อง] ว. เสียงเช่นของตกลงในไห.