ผรสุ หมายถึง [ผะระสุ] น. ขวาน. (ป.; ส. ปรศุ).
[ผะหฺริด, ผะริตะ] ก. แผ่ไป, ซ่านไป. (ป.).
[ผะหฺริด, ผะริตะ] ก. แผ่ไป, ซ่านไป. (ป.).
[ผะรุ] น. กระโถน. (ส.).
[ผะรุสะ, ผะรุดสะ] ว. หยาบ, หยาบคาย. (ป.).
[ ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด] น. คําหยาบ. (ป.).
[ ผะรุสะวาด, ผะรุดสะวาด] น. คําหยาบ. (ป.).
น. ลูกไม้ เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง; สิ่งที่เกิดจากการกระทำ เช่นผลแห่งการทำดี ผลแห่งการทำชั่ว; ประโยชน์ที่ได้รับ เช่น ทำนาได้ผล เรียนได้ผล; ในพระพุทธศาสนา เป็นชื่อแห่งโลกุตรธรรมมี ๔ ชั้น คือ โสดาปัตติผล สกิทาคามิผล อนาคามิผล อรหัตผล,คู่กับ มรรค; ลักษณนามเรียกผลไม้ เช่น มะม่วง ๒ ผล มะปราง๓ ผล; จำนวนที่ได้จากการคำนวณ เช่น ๕ กับ ๗ บวกกัน ได้ผลเท่ากับ ๑๒, ผลลัพธ์ ก็ว่า. (ป., ส.).