ความหมายของคำว่า ' ผู้พิพากษาสมทบ '

ความหมายของคำว่า ' ผู้พิพากษาสมทบ '
ผู้พิพากษาสมทบ หมายถึง (กฎ) น. บุคคลซึ่งได้รับแต่งตั้งตามกฎหมายจัดตั้งศาลชำนัญพิเศษให้เป็นองค์คณะร่วมกับผู้พิพากษาซึ่งเป็นข้าราชการตุลาการ มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาคดี เช่น ผู้พิพากษาสมทบในศาลเยาวชนและครอบครัว ผู้พิพากษาสมทบในศาลแรงงาน.

ผู้พิมพ์
(กฎ) น. บุคคลซึ่งจัดการและรับผิดชอบในการพิมพ์.
ผู้เยาว์
(กฎ) น. บุคคลผู้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ.
ผู้รั้ง
(โบ) น. ผู้รักษาการ.
ผู้รับตราส่ง
(กฎ) น. บุคคลผู้ซึ่งผู้ตราส่งส่งของไปถึง. (อ. consignee).
ผู้รับบุตรบุญธรรม
(กฎ) น. ผู้ที่ได้จดทะเบียนรับบุตรของบุคคลอื่นมาเป็นบุตรของตน.
ผู้รับประกันภัย
(กฎ) น. คู่สัญญาฝ่ายซึ่งตกลงจะใช้ค่าสินไหมทดแทน หรือใช้เงินจํานวนหนึ่งให้ตามสัญญาประกันภัย.
ผู้รับประโยชน์
(กฎ) น. บุคคลผู้จะพึงได้รับค่าสินไหมทดแทน หรือรับจํานวนเงินใช้ให้ตามสัญญาประกันภัย.