ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ผู้พิพากษา '

    ผู้พิพากษา  หมายถึง (กฎ) น. ข้าราชการตุลาการผู้มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ผู้พิพากษาสมทบ

    (กฎ) น. บุคคลซึ่งได้รับแต่งตั้งตามกฎหมายจัดตั้งศาลชำนัญพิเศษให้เป็นองค์คณะร่วมกับผู้พิพากษาซึ่งเป็นข้าราชการตุลาการ มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาคดี เช่น ผู้พิพากษาสมทบในศาลเยาวชนและครอบครัว ผู้พิพากษาสมทบในศาลแรงงาน.

  • ผู้พิมพ์

    (กฎ) น. บุคคลซึ่งจัดการและรับผิดชอบในการพิมพ์.

  • ผู้เยาว์

    (กฎ) น. บุคคลผู้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ.

  • ผู้รั้ง

    (โบ) น. ผู้รักษาการ.

  • ผู้รับตราส่ง

    (กฎ) น. บุคคลผู้ซึ่งผู้ตราส่งส่งของไปถึง. (อ. consignee).

  • ผู้รับบุตรบุญธรรม

    (กฎ) น. ผู้ที่ได้จดทะเบียนรับบุตรของบุคคลอื่นมาเป็นบุตรของตน.

  • ผู้รับประกันภัย

    (กฎ) น. คู่สัญญาฝ่ายซึ่งตกลงจะใช้ค่าสินไหมทดแทน หรือใช้เงินจํานวนหนึ่งให้ตามสัญญาประกันภัย.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒