ผุด หมายถึง ก. โผล่, ทะลึ่งหรือสูงเด่นขึ้นมาปรากฏอยู่เหนือพื้นดินพื้นนํ้าเป็นต้น เช่น ปลาผุด ตอผุด อย่าได้ผุดได้เกิด.
ว. ผ่องใส, เป็นนํ้านวล.
ว. งามน่ารัก, ผ่องใส.
ก. ลุกไป.
ก. ลุกไป.
ก. เดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่ง, มีอาการลุกลนนั่งนิ่งไม่ได้นาน.
น. ละอองละเอียด, ผงละเอียด.
[ผุดสะ] น. บุษปราค.