ความหมายของคำว่า ' ผืน '

ความหมายของคำว่า ' ผืน '
ผืน หมายถึง น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะแบนเป็นแผ่นอย่างผ้า หนังหรือเสื่อ เป็นต้นมีขนาดเต็มตามกําหนดและอาจม้วนหรือพับได้เช่นผ้านุ่ง ผ้าห่มเสื่อ พรม และหนัง ว่า ผืนผ้า ผืนหนังเป็นต้น; ใช้เป็นลักษณนามเช่น ผ้า ๓ ผืน เสื่อ ๒ ผืน; 'เรียกแผ่นดินทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งเช่น ผืนแผ่นดิน แผ่นดินผืนนี้ ที่ดินผืนนั้น.

ผื่น
น. เม็ดตุ่มหรือแถบที่ผุดขึ้นเป็นพืดบนผิวหนัง.
ผุ
ก. กร่อนอย่างฟันผุ, ร่วนหรือยุ่ย เช่น กระดูกผุ ไม้ผุ.
ผุด
ก. โผล่, ทะลึ่งหรือสูงเด่นขึ้นมาปรากฏอยู่เหนือพื้นดินพื้นนํ้าเป็นต้น เช่น ปลาผุด ตอผุด อย่าได้ผุดได้เกิด.
ผุดผ่อง
ว. ผ่องใส, เป็นนํ้านวล.
ผุดผาด
ว. งามน่ารัก, ผ่องใส.
ผุดผาย, ผุดผ้าย
ก. ลุกไป.
ผุดผาย, ผุดผ้าย
ก. ลุกไป.