ค้นหาหมวดอักษร ผ

ค้นหาจาก : คำศัพท์ ความหมาย

 

ค้นหา

ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน

• ความหมายของคำว่า ' ผึ่ง ๑ '

  ผึ่ง ๑  หมายถึง น. ชื่อเครื่องมือสําหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้ายจอบ.

คำที่ใกล้เคียงกัน

• ผึ่ง ๒

  ก. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม นํ้าค้าง เป็นต้นเช่น ผึ่งแดด ผึ่งลม. ว. ที่กางออก, ที่ผายออก, เช่น อกผายไหล่ผึ่ง;แสดงท่าทางว่าเป็นคนสําคัญหรือใหญ่โต, มักใช้ประกอบคําอื่น เช่นทําผึ่ง นั่งผึ่ง วางผึ่ง.

• ผึ่งผาย

  ว. มีรูปตรงไหล่กางอย่างสง่า ไม่คู้ค้อม, มีท่าทางเป็นสง่าผ่าเผย.

• ผึ้ง ๑

  น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Apidae มีปีกบางใส ๒ คู่ ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากใช้ทั้งกัดอาหารและดูดกินของเหลวได้ท้องปล้องแรกที่ติดกับอกเล็กมาก ปล้องที่ ๒ มีขนาดไล่เลี่ยกันปล้องที่เหลือมีขนาดไล่เลี่ยกับอก ยกเว้นปล้องสุดท้ายที่มีขนาดเล็กกว่ามีขนปกคลุมตามลําตัว รวมตัวอยู่เป็นฝูง แบ่งชั้นวรรณะเก็บเกสรและนํ้าหวานดอกไม้มาทํานํ้าผึ้ง เช่น ผึ้งหลวง (Apisdorsata) ผึ้งโพรง (A. cerana) ผึ้งมิ้ม (A. florea) ผึ้งเลี้ยง(A. mellifera) ผึ้งหอยโข่ง (Trigona spp.) และหลายชนิดในวงศ์Megachilidae ซึ่งเป็นผึ้งที่อาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่รวมตัวเป็นฝูง ไม่แบ่งชั้นวรรณะ ได้แก่ ผึ้งกรวย เช่น ชนิด Megachilegriseopicta และผึ้งหลอด เช่น ชนิด Chalicodoma atrata, เผิ้งก็เรียก.

• ผึ้ง ๒

  ดู รากกล้วย.

• ผึ้งรวง

  ดู พรวด ๒.

• ผืน

  น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะแบนเป็นแผ่นอย่างผ้า หนังหรือเสื่อ เป็นต้นมีขนาดเต็มตามกําหนดและอาจม้วนหรือพับได้เช่นผ้านุ่ง ผ้าห่มเสื่อ พรม และหนัง ว่า ผืนผ้า ผืนหนังเป็นต้น; ใช้เป็นลักษณนามเช่น ผ้า ๓ ผืน เสื่อ ๒ ผืน; 'เรียกแผ่นดินทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่งเช่น ผืนแผ่นดิน แผ่นดินผืนนี้ ที่ดินผืนนั้น.

• ผื่น

  น. เม็ดตุ่มหรือแถบที่ผุดขึ้นเป็นพืดบนผิวหนัง.