ผิดอากาศ หมายถึง ก. ผิดไปจากอากาศที่เคยคุ้น, แพ้อากาศ.
[ผิ–ดก] ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย. (ป. ผีตก; ส. สฺผีตก).
ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย, กว้างขวาง. (ป.).
ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย, กว้างขวาง. (ป.).
ก. หัน, ผัน หรือ หิน ก็ว่า; แปรพระพักตร์ (ใช้แก่พระพุทธรูป).
(สํา) ก. ไม่สนใจ, ไม่แยแส, ไม่ไยดี, เลิกคบกัน.
ดูใน ผิ.
น. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น.