ผิดหู หมายถึง (ปาก) ว. แสลงหู, ไม่ถูกหู.
ก. ผิดสังเกต, ผิดแปลกไปจากเดิม.
ก. ผิดไปจากอากาศที่เคยคุ้น, แพ้อากาศ.
[ผิ–ดก] ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย. (ป. ผีตก; ส. สฺผีตก).
ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย, กว้างขวาง. (ป.).
ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย, กว้างขวาง. (ป.).
ก. หัน, ผัน หรือ หิน ก็ว่า; แปรพระพักตร์ (ใช้แก่พระพุทธรูป).
(สํา) ก. ไม่สนใจ, ไม่แยแส, ไม่ไยดี, เลิกคบกัน.