ผดุง หมายถึง [ผะดุง] ก. ประดุง, คํ้า, คํ้าจุน, ระวัง, อุดหนุน.
[ผะดุงคัน] น. ผู้ทําการคลอดบุตรแผนปัจจุบัน.
ก. เดิน, ใช้ บันเดิน ก็มี.
[ผะทม] ก. นอน (ใช้แก่เจ้านาย), ประทม หรือ บรรทม ก็ใช้. (ข. ผฺทํ).
ก. อยู่ไฟ.
[ผะหฺนวก] ก. เพิ่มเข้า, บวกเข้า, เช่น ผนวกดินแดน.
[ผะหฺนวด] (ราชา) ก. บวช.
[ผะหฺนัง] น. ฝาที่ก่ออิฐถือปูน, ฝาทึบที่โบกปูน, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ผนังถ้ำ.