ผณินทรสมพัตสร หมายถึง [ผะนินทฺระสมพัดสอน] น. ปีงูใหญ่, ปีมะโรง. (ป. ผณิ + ส. อินฺทฺร+ ส. สํวตฺสร).
ดู ผณิน.
ดู ผณิน.
ดู ผณิน.
น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง ขึ้นเป็นผื่นเม็ดเล็ก ๆ ตามผิวหนังมักเกิดในเวลาที่มีอากาศร้อนอบอ้าว มีอาการคัน.
[ผะดุง] ก. ประดุง, คํ้า, คํ้าจุน, ระวัง, อุดหนุน.
[ผะดุงคัน] น. ผู้ทําการคลอดบุตรแผนปัจจุบัน.
ก. เดิน, ใช้ บันเดิน ก็มี.