ผ้าใบ หมายถึง น. ผ้าชนิดหนึ่ง เนื้อหนา ทนทาน ใช้ทําใบเรือ กระเป๋า รองเท้าเป็นต้น, ผ้าที่ใช้เขียนรูปสีนํ้ามัน.
น. ผ้าขาวบางเนื้อแน่นละเอียด.
น. ผ้าขาวใช้ห่อศพที่เข้าโกศ.
น. ผ้า (พร้อมทั้งเครื่องบริวาร ถ้ามี) ที่นําเอาไปวางทอดไว้เสมือนว่าเป็นผ้าที่ทิ้งอยู่ในป่า เพื่อให้พระชักเอาไป เป็นทํานองผ้าบังสุกุลมักทําเป็นปรกติต่อท้ายทอดกฐิน เรียกว่า ทอดผ้าป่า.
น. ผ้าที่ทอด้วยป่าน มีลักษณะบางโปร่ง เส้นแกร่ง.
น. ผ้าทั่ว ๆ ไป, ผ้านุ่งผ้าห่ม.
น. ผ้าคาดเอว ปักด้วยดิ้นเงินแล่ง ทองแล่ง เป็นลวดลายต่าง ๆโบราณใช้เป็นเครื่องประกอบอย่างหนึ่งที่แสดงศักดิ์, สมรด หรือสํารด ก็เรียก.
น. ผ้าสําหรับพันคอเพื่อกันหนาวเป็นต้น.