ผ้าเกี้ยว หมายถึง น. ผ้าลายหรือผ้าปูมสมัยเก่าสำหรับขุนนางนุ่งหรือห่อคัมภีร์เป็นต้น, สมปัก ก็เรียก.
น. ผ้าบางใสอย่างแก้ว เนื้อแข็ง ใช้ทำเครื่องแต่งกายหรือดอกไม้เป็นต้น.
น. ผ้าที่มีลักษณะเป็นขนขด ใช้ห่มหรือเช็ดตัวเป็นต้น.
น. ผ้าฝ้ายทอเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มักมีลายตาหมากรุกใช้ผลัดอาบน้ำหรือเคียนพุงเป็นต้น, (ปาก) ผ้าขะม้า.
น. ชื่อกระเพาะอย่างหนึ่งของสัตว์เคี้ยวเอื้องเช่นวัว ควายเป็นต้น; ผ้าเก่าขาดที่ใช้เช็ดถูเป็นต้น.
(สํา) น. คนมั่งมีแต่แต่งตัวซอมซ่อ.
น. ผ้าผลัดอาบน้ำเจ้านายหรือพระสงฆ์.
น. ผ้าผลัดอาบน้ำ.