ผันอักษร หมายถึง ก. เปลี่ยนเสียงพยัญชนะให้สูงตํ่าไปตามวรรณยุกต์.
ว. เสียงดังเช่นนั้น (ใช้ในลักษณะรวดเร็วทันทีทันใด) เช่น เตะผับวิ่งผับ ๆ.
ว. เสียงดังเช่นนั้น (ใช้ในลักษณะรวดเร็วทันทีทันใด) เช่น เตะผับวิ่งผับ ๆ.
[ผันละ] น. ผลคุนี.
น. สามี, ชายที่เป็นคู่ครองของหญิง, คู่กับ เมีย.
(สํา) ช่วยกันทํามาหากินทั้งผัวทั้งเมีย, ชายหาบหญิงคอน ก็ว่า.
ว. เสียงอย่างเสียงไม้หักหรือเสียงตบ.
น. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ,การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น ความสุขทางผัสสะ. (ป.).