ผลัวะ หมายถึง [ผฺลัวะ] ว. อาการที่ผลุนผลันเข้าไปหรือออกมาอย่างรวดเร็ว เช่นเปิดประตูผลัวะเข้าไป; เสียงดังอย่างเอาดินปาพุ่มไม้หรืออย่างเสียงนกเขาที่บินออกจากพุ่มไม้.
[ผฺลา] น. ง้าว; ก้อนหิน. ว. กล้า; คม.
[ผฺลาน] ก. ทําลายให้หมดสิ้นไป, บางทีหมายถึงทําลายทรัพย์สมบัติให้หมดสิ้นไป เช่น ผลาญพ่อผลาญแม่ คือ ทําลายทรัพย์สมบัติของพ่อแม่ให้หมดสิ้นไป.
ดู ผล.
ดู ผล.
ดู ผล.
[ผฺลิ] ก. เริ่มงอกปริออกมา, เริ่มแตกดอกออกใบ, เช่น ดอกไม้ผลิใบไม้ผลิ.
[ผะลิกะ] น. ผลึก. (ป.).