ปลดปลง หมายถึง (กลอน) ก. ตาย.
ก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ.
ก. ทําให้หลุดพ้นเพื่อแบ่งเบาหรือให้หมดไป, เปลื้อง ก็ว่า.
ก. ปลดจากตําแหน่ง, ปลดจากทําเนียบ, ปลดจากประจําการ;โดยปริยายหมายความว่า หมดหน้าที่.
(กฎ) ก. การที่เจ้าหนี้ยกหนี้ให้แก่ลูกหนี้ อันเป็นเหตุให้หนี้นั้นเป็นอันระงับสิ้นไป.
(กฎ) น. โทษทางวินัยสถานหนึ่ง ที่ใช้ลงแก่ข้าราชการผู้กระทําผิดวินัยอย่างร้ายแรง โดยสั่งให้ออกจากราชการ ผู้ถูกลงโทษปลดออกมีสิทธิได้รับบําเหน็จบํานาญเสมือนว่าผู้นั้นลาออก.
ก. บังคับให้วางศัสตราวุธเพื่อไม่ให้ใช้ต่อสู้.
ก. ทําให้พ้นจากอํานาจหรือการกดขี่, ทําให้เป็นอิสระ.