ปล่ง หมายถึง [ปฺล่ง] ว. ปลอด, ตลอด, จะแจ้ง, เป็นทางไป, กระจ่าง, โปร่ง.
[ปฺลด] ก. เอาออก (ใช้แก่สิ่งที่เกี่ยวอยู่ แขวนอยู่ คล้องอยู่ หรือขัดอยู่เป็นต้น) เช่น ปลดม่านที่แขวนอยู่ ปลดห่วงที่เกี่ยวอยู่ ปลดลูกดุมที่ขัดอยู่; โดยปริยายหมายความว่า ทําให้พ้นจากข้อผูกพันหรือพ้นจากตําแหน่งหน้าที่ เช่น ปลดหนี้ ปลดออกจากราชการ.
(ปาก) ก. ให้ออกจากราชการหรืองานเพราะเหตุสูงอายุ.
(ปาก) ก. ให้ออกจากราชการหรืองานเพราะเหตุสูงอายุ.
ก. ทําให้หมดทุกข์; (ปาก) เยี่ยว, ขี้.
(กลอน) ก. ตาย.
ก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ.
ก. ทําให้หลุดพ้นเพื่อแบ่งเบาหรือให้หมดไป, เปลื้อง ก็ว่า.