ปลงสังเวช หมายถึง ก. พิจารณาเห็นเป็นเรื่องน่าสลดใจหรือน่าสมเพช.
ก. รู้สึกสังเวชใจว่าไม่น่าจะเป็นถึงเช่นนั้น.
ก. แสดงความผิดของตนเพื่อเปลื้องโทษทางวินัย (ใช้แก่พระภิกษุ).
ก. บอกกําหนดวันสิ้นสุดแห่งอายุ (ใช้แก่พระพุทธเจ้า).
[ปฺล่ง] ว. ปลอด, ตลอด, จะแจ้ง, เป็นทางไป, กระจ่าง, โปร่ง.
[ปฺลด] ก. เอาออก (ใช้แก่สิ่งที่เกี่ยวอยู่ แขวนอยู่ คล้องอยู่ หรือขัดอยู่เป็นต้น) เช่น ปลดม่านที่แขวนอยู่ ปลดห่วงที่เกี่ยวอยู่ ปลดลูกดุมที่ขัดอยู่; โดยปริยายหมายความว่า ทําให้พ้นจากข้อผูกพันหรือพ้นจากตําแหน่งหน้าที่ เช่น ปลดหนี้ ปลดออกจากราชการ.
(ปาก) ก. ให้ออกจากราชการหรืองานเพราะเหตุสูงอายุ.
(ปาก) ก. ให้ออกจากราชการหรืองานเพราะเหตุสูงอายุ.