ปฤงคพ หมายถึง [ปฺริงคบ] (กลอน) น. ปุงคพ, โคผู้, หมายความว่า ผู้เลิศ, ผู้ประเสริฐ,หัวหน้า. (ป., ส. ปุงฺคว).
[ปฺริด-] น. คําถาม. (ส.; ป. ปุจฺฉา).
(ไว) น. คําคุณศัพท์ที่เป็นคําถาม เช่นคํา 'อะไร' ฯลฯ.
[ปฺริด] น. หลัง, เบื้องหลัง. (ส. ปฺฤษฺ?; ป. ปิฏฺ?).
[ปฺริดสะดาง] น. อวัยวะเบื้องหลัง, ส่วนหลัง, ราชาศัพท์ใช้ว่าพระปฤษฎางค์, พระขนอง ก็ว่า.
[ปฺริดสะถะ] น. หลัง, เบื้องหลัง; พื้นบน; ยอด. (ส.; ป. ปิฏฺ?).
[ปะหฺลก] ว. อาการที่ยกมือไหว้ถี่ผงก ๆ (ใช้แก่กริยาไหว้ ว่าไหว้ปลก ๆ).
[ปฺลกเปฺลี้ย] ก. กะปลกกะเปลี้ย.