ปริย- หมายถึง [ปฺริยะ-] ว. ที่รัก. (ส. ปฺริย; ป. ปิย).
[ปฺริยะรน] น. ผู้ชอบรบ. (ส.).
[ปฺริยะวาด] น. คําพูดเป็นที่รัก. (ส.).
[ปฺริยะ-] น. ผู้มีถ้อยคําอ่อนหวาน. (ส. ปฺริยวาทินฺ).
[ปฺริยานุด] น. น้องที่รัก. (ส.).
[ปะริยัด] น. การเล่าเรียนพระไตรปิฎก. (ป. ปริยตฺติ).
[ปะริยัดติทํา] น. ธรรมที่จะต้องเล่าเรียนได้แก่พระไตรปิฎก.
ดู ปริย-.