ปริพัตร หมายถึง [ปะริพัด] ก. บริพัตร. (ป. ปริวตฺต; ส. ปริวรฺต).
[ปะริ-] ก. บริพันธ์. (ป.).
[ปะริ-] น. นักบวชผู้ชายในอินเดีย นอกพระพุทธศาสนา, เพศหญิงใช้ว่า ปริพาชิกา หรือ ปริพาชี. (ป. ปริพฺพาชก).
[ปะริพัน] น. บริภัณฑ์.
[ปะริพาด] ก. บริภาษ. (ส.; ป. ปริภาส).
[ปะริพาด] ก. บริภาษ. (ส.; ป. ปริภาส).
[ปะริพุน] ก. กิน. (ป., ส.).
[ปะริพูม] (คณิต) น. เซตที่มีโครงสร้างบางอย่าง อาจเป็นโครงสร้างแบบเรขาคณิตหรือโครงสร้างแบบอื่นก็ได้. (อ. space).