ปริทัยหัคคี หมายถึง [ปะริไทหักคี] น. ไฟธาตุที่ทํากายให้กระสับกระส่าย. (ป. ปริฑยฺหคฺคิ).
[ปะริทัด] น. การวิจารณ์; หนังสือประเภทวารสารที่วิจารณ์ข่าวหรือเรื่องราวต่าง ๆ. (ส. ปริ + ทรฺศน).
[ปะริเทบ] น. ปริเทวะ.
[ปะริเทบ] น. ปริเทวะ.
[ปะริเทวะ-] น. ความครํ่าครวญ, ความรําพันด้วยเสียใจ,ความบ่นเพ้อ. (ป.).
[ปะริเทวะ-] น. ความครํ่าครวญ, ความรําพันด้วยเสียใจ,ความบ่นเพ้อ. (ป.).
[ปะรินิบพาน] น. การดับรอบ, การดับสนิท, การดับโดยไม่เหลือ;เรียกอาการตายของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์. (ป.; ส. ปรินิรฺวาณ).
[ปฺริบ] ว. อาการกะพริบบ่อย ๆ, อาการของหยาดนํ้าฝนที่หยดลงน้อย ๆ.