ปริคณห์ หมายถึง [ปะริคน] น. บริคณห์. (ป. ปริคหณ).
[ปะริจาก] น. บริจาค. (ป. ปริจฺจาค).
[ปะ-] น. บริจาริกา. (ป.).
[ปะริเฉด] น. บริเฉท. (ป. ปริจฺเฉท).
[ปะ-] น. บริชน. (ป.).
[ปฺริ-] (คณิต) น. แท่งตันชนิดหนึ่ง ปลายทั้ง ๒ เป็นรูปหลายเหลี่ยมซึ่งมีพื้นที่เท่ากัน เป็นรูปแบบเดียวกันและขนานกันด้วย ส่วนด้านข้างทุกด้านของแท่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนาน; (ฟิสิกส์) แท่งตันทําด้วยวัตถุโปร่งใสเช่นแก้ว เป็นรูปแบบเดียวกันและขนานกันด้วยส่วนด้านข้างทุกด้านของแท่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนาน ใช้ประโยชน์สําหรับหักเหแนวทางเคลื่อนที่ของแสง. (อ. prism).
[ปะรินยา] น. ความกําหนดรู้, ความหยั่งรู้, ความรู้รอบ; ชั้นความรู้ขั้นมหาวิทยาลัยซึ่งประสาทให้แก่ผู้ที่สอบไล่ได้ตามที่กําหนดไว้, ถ้าประสาทแก่ผู้ทรงวิทยาคุณหรือผู้มีเกียรติตามที่เห็นสมควร เรียกว่าปริญญากิตติมศักดิ์. (ป.; ส. ปริชฺ?า).
น. บัตรที่แสดงวิทยฐานะของผู้สําเร็จการศึกษาว่ามีศักดิ์และสิทธิ์ระดับปริญญา.