ความหมายของคำว่า ' ปริกขาร '

ปริกรรม, ปริกรรม-
[ปะริกํา, ปะริกำมะ-] น. บริกรรม. (ส. ปริกรฺมนฺ; ป. ปริกมฺม).
ปริกรรม, ปริกรรม-
[ปะริกํา, ปะริกำมะ-] น. บริกรรม. (ส. ปริกรฺมนฺ; ป. ปริกมฺม).
ปริกรรมนิมิต
[ปะริกำมะนิมิด] น. 'อารมณ์ในบริกรรม' คือ สิ่งที่ใช้เพ่งหรือนึกเป็นอารมณ์ในเวลาบริกรรม. (ป. ปริกมฺมนิมิตฺต; ส. ปริกรฺม + นิมิตฺต).
ปริกัป
[ปะริกับ] ก. กําหนด. (ป. ปริกปฺป; ส. ปริกลฺป).
ปริกัลป-
[ปะริกันละปะ-] น. ความตรึก, ความดําริ, ความกําหนดในใจ.(ส. ปริกลฺป; ป. ปริกปฺป).
ปริกัลปมาลา
น. ระเบียบกริยาในไวยากรณ์ที่บอกความคาดหมาย ความกําหนด. (ส.).
ปริขา
[ปะ-] น. คู; สนามเพลาะ. (ป., ส.).