ปฏิวาต หมายถึง [-วาด] ว. ทวนลม. (ป.).
[-วาด] น. คําโต้, คําคัดค้าน. (ป.).
[-เวด] ก. เข้าใจตลอด, ตรัสรู้, ลุล่วงผลปฏิบัติ. (ป.).
(แบบ) ก. เกิดในท้อง, ถือกําเนิด. (ป. ปฏิสนฺธิ).
[ปะติดสะวะ] (แบบ) น. การฝืนคํารับ, การรับแล้วไม่ทําตามรับ.(ป. ปฏิสฺสว).
ก. ซ่อมแซมทําให้กลับคืนดีเหมือนเดิม (มักใช้เฉพาะวัดวาอาราม)เช่น ปฏิสังขรณ์วัด. (ป.).
น. การทักทายปราศรัยแขกผู้มาหา (มักใช้แก่ผู้น้อย);การต้อนรับแขก. (ป. ปฏิสนฺถาร).
(แบบ) น. ความแตกฉาน, ปัญญาอันแตกฉาน, มี ๔ อย่าง คืออรรถปฏิสัมภิทา ธรรมปฏิสัมภิทา นิรุตติปฏิสัมภิทา ปฏิภาณปฏิสัมภิทา. (ป.).