ประเอียง หมายถึง ว. งาม.
ก. พิง. (ข.).
น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ ข้างผูกกับสายสำอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแซง หรือ กระแอก ก็เรียก.
น. แสงเงินแสงทอง, รุ่งสว่าง. (ข. พฺรหาม).
[ปฺรัก] ว. เงิน. (ข.).
[ปะหฺรัก] ก. หัก.
[ปะหฺรัก-] ก. ชํารุด, ทรุดโทรม, (ใช้แก่สิ่งก่อสร้าง).
[ปฺรักปฺรํา] ก. กล่าวโทษหรือให้การใส่ร้ายเกินความเป็นจริง.