ความหมายของคำว่า ' ประอึง '

ความหมายของคำว่า ' ประอึง '
ประอึง หมายถึง (กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).

ประอุก
ก. ระอุ; ร้อนรน เช่น หนึ่งอัคนีมีในเชองกราน บมีเป่าพัดพานประอุกแลลุกลามเลือน, ผิโคเคียงเกวียนเดิรหน ไป่ทันแก้ปรนประอุกแลขุกวอดวาย. (จารึกวัดโพธิ์; อภิไธยโพทิบาทว์),ใช้เป็น กระอุ หรือ กระอุก ก็มี.
ประเอียง
ว. งาม.
ประแอก ๑
ก. พิง. (ข.).
ประแอก ๒
น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ ข้างผูกกับสายสำอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแซง หรือ กระแอก ก็เรียก.
ประฮาม
น. แสงเงินแสงทอง, รุ่งสว่าง. (ข. พฺรหาม).
ปรัก ๑
[ปฺรัก] ว. เงิน. (ข.).
ปรัก ๒
[ปะหฺรัก] ก. หัก.