ความหมายของคำว่า ' ประอบ '

ประอร
(กลอน) ว. งาม.
ประอรประเอียง
ว. งามกรีดกราย, เคล้าพิงอิงเอียง.
ประอึง
(กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).
ประอุก
ก. ระอุ; ร้อนรน เช่น หนึ่งอัคนีมีในเชองกราน บมีเป่าพัดพานประอุกแลลุกลามเลือน, ผิโคเคียงเกวียนเดิรหน ไป่ทันแก้ปรนประอุกแลขุกวอดวาย. (จารึกวัดโพธิ์; อภิไธยโพทิบาทว์),ใช้เป็น กระอุ หรือ กระอุก ก็มี.
ประเอียง
ว. งาม.
ประแอก ๑
ก. พิง. (ข.).
ประแอก ๒
น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปลายสายทั้ง ๒ ข้างผูกกับสายสำอางคร่อมอยู่ทางท้ายสันหลังช้าง สำหรับควาญช้างจับเมื่อเวลาคับขัน, กระแซง หรือ กระแอก ก็เรียก.