ประเหส หมายถึง [ปฺระเหด] ก. ประมาท. (ข. ปฺรแหส).
[ปฺระเหียน] (โบ; กลอน) ว. ประเหล.
น. ตำแหน่งพระมเหสีที่ ๑ หรืออัครมเหสีของกษัตริย์ชวาในวงศ์อสัญแดหวา.
(กลอน) น. ผอบ.
(กลอน) ว. งาม.
ว. งามกรีดกราย, เคล้าพิงอิงเอียง.
(กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).
ก. ระอุ; ร้อนรน เช่น หนึ่งอัคนีมีในเชองกราน บมีเป่าพัดพานประอุกแลลุกลามเลือน, ผิโคเคียงเกวียนเดิรหน ไป่ทันแก้ปรนประอุกแลขุกวอดวาย. (จารึกวัดโพธิ์; อภิไธยโพทิบาทว์),ใช้เป็น กระอุ หรือ กระอุก ก็มี.