ประสูติ, ประสูติ- หมายถึง [ปฺระสูด, ปฺระสูติ-] (ราชา) น. การเกิด; การคลอด. ก. เกิด; คลอด.(ส. ปฺรสูติ; ป. ปสูติ).
น. การเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติการ.
น. เวลาเกิด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระประสูติกาล.
น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ช.)
น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ช.)
น. วังลูกหลวง, วังหลานหลวง. (ช.).
[ปฺระเสิด] ว. วิเศษ, ดีเลิศ, ดีที่สุด.
สัน. เช่น, ดัง, เหมือน.