ประสาทการ หมายถึง [ปฺระสาทะ-] น. การเลื่อมใส.
[ปฺระสาด] น. ยินดีให้, โปรดให้, เช่น ประสาทปริญญา ประสาทพร.(ส. ปฺรสาท; ป. ปสาท).
[ปฺระสาด] (แบบ) ก. ทําให้สําเร็จ. น. เครื่องประดับ. (ส. ปฺรสาธน;ป. ปสาธน).
ก. ทําให้เข้ากันสนิท, เชื่อม.
ก. ใช้งาสวนแทงกันในการยุทธหัตถี; ขัดแย้งกันอย่างรุนแรง,โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รถหรือเรือแล่นเข้าชนกันอย่างแรง.
ก. ร้องเพลงหรือเล่นดนตรีเป็นหมู่ให้มีเสียงกลมกลืนกัน.
น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
(แบบ) ก. คลี่ออก, เหยียดออก, แผ่ออก, ขยาย. (ส. ปฺรสาร ว่าเที่ยวไป; ป. ปสาร).