ประสัยหาวหาร หมายถึง [ปฺระไสหาวะหาน] น. การโจรกรรมด้วยใช้อํานาจกดขี่หรือกรรโชกให้กลัว.
ดู ประสัยห-, ประสัยห์.
ดู ประสัยห-, ประสัยห์.
น. วิสัยที่เป็นไป เช่น ตามประสาจน ตามประสาเด็ก ตามประสาใจ.
[ปฺระสาด, ปฺระสาทะ-] น. ส่วนของร่างกาย มีลักษณะคล้ายเส้นใย มีหน้าที่นําคําสั่งและความรู้สึกไปสู่หรือออกจากสมองหรืออวัยวะส่วนอื่นของร่างกาย, โดยปริยายหมายความว่าจิตใจ, ความรู้สึก. (ส. ปฺรสาท; ป. ปสาท).
[ปฺระสาด, ปฺระสาทะ-] น. ส่วนของร่างกาย มีลักษณะคล้ายเส้นใย มีหน้าที่นําคําสั่งและความรู้สึกไปสู่หรือออกจากสมองหรืออวัยวะส่วนอื่นของร่างกาย, โดยปริยายหมายความว่าจิตใจ, ความรู้สึก. (ส. ปฺรสาท; ป. ปสาท).
[ปฺระสาทะ-] น. เส้นประสาท.
น. ความผิดปรกติของการรับรู้ เช่น เห็นภาพหลอน ได้ยินเสียงคนพูดโดยไม่มีคนพูดจริง ได้กลิ่นที่ไม่มีอยู่จริง. (อ. hallucination).