ประสันนาการ หมายถึง น. อาการเลื่อมใส. (ป. ปสนฺนาการ).
[ปฺระไสหะ-, ปฺระไส] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).
[ปฺระไสหะ-, ปฺระไส] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).
[ปฺระไสหากาน] น. การข่มเหง.
[ปฺระไสหาวะหาน] น. การโจรกรรมด้วยใช้อํานาจกดขี่หรือกรรโชกให้กลัว.
ดู ประสัยห-, ประสัยห์.
ดู ประสัยห-, ประสัยห์.
น. วิสัยที่เป็นไป เช่น ตามประสาจน ตามประสาเด็ก ตามประสาใจ.