ประสบการณ์ หมายถึง [ปฺระสบกาน] น. ความจัดเจนที่เกิดจากการกระทําหรือได้พบเห็นมา.
[ปฺระสบกาน-] น. ลัทธิทางปรัชญาที่ถือว่าประสบการณ์เป็นบ่อเกิดของความรู้ทุกอย่าง; การปฏิบัติที่เน้นประสบการณ์;การแสวงหาความรู้โดยอาศัยการสังเกต การทดลอง และวิธีอุปนัย, ประจักษนิยม ก็ว่า. (อ. empiricism).
[ปฺระสบ] น. การเกิดผล. (ส. ปฺรสว; ป. ปสว).
ก. รวมกันเข้า (เป็นคําใช้ได้ทั่ว ๆ ไป).
ก. ผสมผสาน, เก็บรวมไว้ทีละเล็กละน้อย, เก็บเล็กผสมน้อย.
ก. พลอยเข้าด้วย, เก็บเล็กผสมน้อย.
ก. ผสมพันธุ์.
ก. เอาคนที่เป็นลิเกหรือละครเป็นต้นต่างโรงมาเล่นรวมกัน;พลอยเข้าด้วย.