ความหมายของคำว่า ' ประเวณี '

ความหมายของคำว่า ' ประเวณี '
ประเวณี หมายถึง น. การเสพสังวาส, การร่วมรส, ในคําว่า ร่วมประเวณี; ประเพณีเช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทําร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย).ก. ประพฤติผิดเมียผู้อื่น เรียกว่า ล่วงประเวณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).

ประเวประวิง
ก. พะว้าพะวัง, อิดเอื้อน, โอ้เอ้.
ประเวศ, ประเวศน์
[ปฺระเวด] น. การเข้ามา, การเข้าถึง, การเข้าสู่. (ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน;ป. ปเวส, ปเวสน).
ประเวศ, ประเวศน์
[ปฺระเวด] น. การเข้ามา, การเข้าถึง, การเข้าสู่. (ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน;ป. ปเวส, ปเวสน).
ประศม
ก. สงบ. (ส.).
ประศาสน์
[ปฺระสาด] น. การแนะนํา, การสั่งสอน; การปกครอง, การงําเมือง,การสั่ง. (ส. ปฺรศาสน; ป. ปสาสน).
ประศุ
น. ปศุ, สัตว์เลี้ยง. (ส. ปศุ; ป. ปสุ).
ประสก
(ปาก) น. ชายผู้แสดงตนเป็นคนถือพระพุทธศาสนา, คําที่บรรพชิตเรียกคฤหัสถ์ผู้ชาย, คู่กับ สีกา. (ตัดมาจาก อุบาสก).