ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' ประวีณ '

    ประวีณ  หมายถึง ว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • ประเวณี

    น. การเสพสังวาส, การร่วมรส, ในคําว่า ร่วมประเวณี; ประเพณีเช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทําร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย).ก. ประพฤติผิดเมียผู้อื่น เรียกว่า ล่วงประเวณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).

  • ประเวประวิง

    ก. พะว้าพะวัง, อิดเอื้อน, โอ้เอ้.

  • ประเวศ, ประเวศน์

    [ปฺระเวด] น. การเข้ามา, การเข้าถึง, การเข้าสู่. (ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน;ป. ปเวส, ปเวสน).

  • ประเวศ, ประเวศน์

    [ปฺระเวด] น. การเข้ามา, การเข้าถึง, การเข้าสู่. (ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน;ป. ปเวส, ปเวสน).

  • ประศม

    ก. สงบ. (ส.).

  • ประศาสน์

    [ปฺระสาด] น. การแนะนํา, การสั่งสอน; การปกครอง, การงําเมือง,การสั่ง. (ส. ปฺรศาสน; ป. ปสาสน).

  • ประศุ

    น. ปศุ, สัตว์เลี้ยง. (ส. ปศุ; ป. ปสุ).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒