ประวาลปัทม์ หมายถึง [ปฺระวาละปัด] น. ดอกบัวแดง. (ส. ปฺรวาลปทฺม).
[ปฺระวาละผน] น. ไม้จันทน์แดง. (ส.).
[ปฺระวาละวัน] ว. สีแดง. (ส.).
[ปฺระวาด] ก. ประพาส. (ส.; ป. ปวาส).
ก. หน่วงไว้ให้เนิ่นช้า, ถ่วงเวลา, เช่น ประวิงเวลา ประวิงเรื่อง.
[ปฺระวิด] น. แหวน.
[ปฺระวิด] ว. บพิตร; บริสุทธิ์, สะอาด.
น. ห่วงที่เกี่ยวกันสำหรับโยงสัปคับช้าง, ห่วงติดกับบังเหียนหรือเหล็กผ่าปากม้า, กระวิน ก็ว่า.