ประวัติกาล หมายถึง [ปฺระหฺวัดติกาน, ปฺระหฺวัดกาน] น. สมัยที่มีบันทึกเหตุการณ์.
[ปฺระหฺวัดติสาด, ปฺระหฺวัดสาด] น. วิชาว่าด้วยเหตุการณ์ที่เป็นมาหรือเรื่องราวของประเทศชาติเป็นต้นตามที่บันทึกไว้เป็นหลักฐาน.
[ปฺระวาด] ก. พัด, กระพือ. (ส.).
[ปฺระวาน] น. หน่อหรือแขนงต้นไม้ที่แตกออก. (ส.).
[ปฺระวาละปัด] น. ดอกบัวแดง. (ส. ปฺรวาลปทฺม).
[ปฺระวาละผน] น. ไม้จันทน์แดง. (ส.).
[ปฺระวาละวัน] ว. สีแดง. (ส.).
[ปฺระวาด] ก. ประพาส. (ส.; ป. ปวาส).