ประลึง หมายถึง (กลอน) ก. จับต้อง, ลูบคลํา.
ก. บรรลุ.
(กลอน) ก. ปลาบปลื้ม, ยินดี.
ว. ประหนึ่ง, ประดุจ, เช่น, กล. (ส. ปฺรเหลิ).
ก. เล้าโลม, ปลอบโยนเอาอกเอาใจ.
(ปาก) ก. พูดหรือทำพอให้เสร็จ ๆไปโดยไม่ต้องการรายละเอียด, ปุโลปุเล ก็ว่า.
ก. ทําให้เป็นที่เบิกบานพึงอกพึงใจ.
ว. เกี่ยวกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เช่น หนังสือประโลมโลก นิยายประโลมโลก.