ประเพณี หมายถึง น. สิ่งที่นิยมถือประพฤติปฏิบัติสืบ ๆ กันมาจนเป็นแบบแผนขนบธรรมเนียม หรือจารีตประเพณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).
น. ประเพณีของสังคมที่ถือปฏิบัติสืบทอดกันมา.
(กลอน) ก. เพ้อ.
[ปฺระแพฺร่งปฺระแพฺรว] ว. งามแพรวพราย.
[ปฺระโพด] น. การตื่นจากหลับ คือมีสติ; การรู้ทั่ว. (ป. ปโพธ;ส. ปฺรโพธ).
ว. งาม.
น. การเกิดก่อน; แดน, ที่เกิด. (ส. ปฺรภว).
[ปฺระพัดสอน] น. เลื่อม ๆ พราย ๆ, มีแสงพราว ๆ เหมือนแสงพระอาทิตย์แรกขึ้น; ผ่องใส, บริสุทธิ์ เช่น จิตประภัสสร, เขียนเป็น ประภัสร์ ก็มี เช่นธรรมรสเรืองรองผ่องประภัสร์ เป็นมิ่งฉัตรสุขสันต์นิรันดร. (ชีวิตและงานของสุนทรภู่). (ป. ปภสฺสร).