ประพิมพ์ประพาย หมายถึง น. รูปพรรณสัณฐาน โดยเฉพาะหมายถึงลักษณะหรือส่วนที่คล้ายคลึงกัน เช่น เด็กคนนี้มีประพิมพ์ประพายคล้ายพ่อ.
ก. ตื่นจากหลับ คือมีสติ; รู้ทั่ว. (ป. ปพุทฺธ).
น. สิ่งที่นิยมถือประพฤติปฏิบัติสืบ ๆ กันมาจนเป็นแบบแผนขนบธรรมเนียม หรือจารีตประเพณี. (ส. ปฺรเวณิ; ป. ปเวณิ).
น. ประเพณีของสังคมที่ถือปฏิบัติสืบทอดกันมา.
(กลอน) ก. เพ้อ.
[ปฺระแพฺร่งปฺระแพฺรว] ว. งามแพรวพราย.
[ปฺระโพด] น. การตื่นจากหลับ คือมีสติ; การรู้ทั่ว. (ป. ปโพธ;ส. ปฺรโพธ).
ว. งาม.