ความหมายของคำว่า ' ประพฤติ '

ความหมายของคำว่า ' ประพฤติ '
ประพฤติ หมายถึง [ปฺระพฺรึด] น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทําหรือปฏิบัติตน,การทําตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทําตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม;กระทํา, ดําเนินตน, ปฏิบัติตน, เช่น ประพฤติดี ประพฤติชั่ว.(ส. ปฺรวฺฤตฺติ; ป. ปวุตฺติ).

ประพฤทธิ์
[ปฺระพฺรึด] ว. เจริญ, โต, ใหญ่, รุ่งเรือง, งอกงาม. (ส. ปฺรวฺฤทฺธิ;ป. ปวุฑฺฒิ).
ประพัด
น. กระพัด, สายรัดกูบบนหลังช้าง.
ประพันธ์
ก. แต่ง, เรียบเรียง, ร้อยกรอง, ผูกถ้อยคําเป็นข้อความเชิงวรรณคดี.(ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).
ประพาต
[ปฺระพาด] ก. พัด, กระพือ. (ส. ปฺรวาต).
ประพาส
[ปฺระพาด] (ราชา) ก. ไปต่างถิ่นหรือต่างแดน เช่น ประพาสหัวเมืองประพาสยุโรป, ไปเที่ยว เช่น ประพาสป่า. (ส.).
ประพาสต้น
(ราชา) ก. เที่ยวไปเป็นการส่วนพระองค์, เที่ยวไปอย่างไม่เป็นทางการ,ใช้ว่า เสด็จประพาสต้น.
ประพาสมหรณพ
[ปฺระพาดมะหอระนบ] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.