ประทาย หมายถึง น. ค่าย, ป้อม. (ข.).
น. ทองประทากล้อง.
ก. ทําให้สะอาดหมดจด เช่น ประทินผิว.
น. เครื่องหอม.
น. ไฟที่มีเปลวสว่าง (หมายเอาตะเกียง ไฟเทียน เป็นต้น), ตะเกียง,โคม. (ส. ปฺรทีป; ป. ปทีป).
ก. บรรทุก.
[ปฺระทุด] ว. ชั่ว, ร้าย. (ป. ปทุฏฺ?).
[ปฺระทุดถะจิด] น. จิตร้าย, จิตโกรธ.