ประโดง หมายถึง น. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวนเรียกว่า ลำประโดง, ลำกระโดง ก็ว่า.
ก. พลอยตาม, ยอมตาม.
น. โจร. (ช.).
[ปฺระตะยาก] ก. ประจาค. (ส. ปฺรตฺยาค).
น. ไม้ที่ฝังเหล็กแหลมข้างปลายใช้แทงสัตว์พาหนะเช่นวัว.
น. ประดาป.
เป็นคําสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. (ดูคําที่มี ปฏิ หรือ ประติ นําหน้า).
[ปฺระติดชะยา] น. ปฏิญญา. (ส. ปฺรติชฺ?า; ป. ปฏิญฺ?า).