ความหมายของคำว่า ' ประดาพล '

ประดามี
(ปาก) ว. ที่มีอยู่ทั้งหมด, บรรดามี ก็ว่า.
ประดาเสีย
ว. ล้วนแต่เสียทั้งนั้น, เสียมาก, เลวเต็มที.
ประดา ๒
ก. ดําทน เช่น ประดานํ้า ประดาดิน.
ประดาน้ำ
น. ผู้ชํานาญดํานํ้า.
ประดาก
น. ธงผืนผ้า. (ส. ปตาก; ป. ปฏาก).
ประดาป
น. ความร้อน, ความร้อนใจ, ความร้อนรน; อํานาจ, ความเป็นใหญ่,เกียรติยศ. (ส. ปฺรตาป; ป. ปตาป).
ประดาษ
ว. ตกต่ำ เช่น โอ้ครั้งนี้มิได้เห็นเช่นฉลอง เพราะตัวต้องตกประดาษวาสนา. (นิ. ภูเขาทอง). (ข. ผฺฎาส ว่า ผิดระเบียบ นอกรีตนอกรอย).