ประณต หมายถึง ก. น้อมไหว้. (ส.).
น. การน้อมไหว้. (ส.).
ก. น้อมไหว้ เช่น ขอประณามบาทบงสุ์พระทรงศรี. (ส. ปฺรณาม;ป. ปณาม).
ก. กล่าวร้ายให้เขาเสียหาย เช่น ถูกประณามว่าเป็นคนโกง;ขับไล่. (ส. ปฺรณาม; ป. ปณาม).
น. การตั้งความปรารถนา. (ส. ปฺรณิธาน; ป. ปณิธาน).
น. การตั้งความปรารถนา. (ส. ปฺรณิธิ; ป. ปณิธิ).
ว. ละเอียดลออ, เรียบร้อยงดงาม, เช่น ฝีมือประณีต ทําอย่างประณีต, ที่ปรุงอย่างสุดฝีมือด้วยของดี ๆ เช่น ปรุงอาหารอันประณีต. (ส. ปฺรณีต; ป. ปณีต).
[ปฺระนุด] ก. บรรเทา, ระงับ. (ส. ปฺรณุท; ป. ปนุท).