ประเจิด หมายถึง ก. บรรเจิด, เชิดขึ้นสูง, สูงเด่น, เฉิดฉาย. ว. งาม.
ว. อาการกระทําที่ถือกันว่าน่าละอายหรือไม่บังควรให้คนอื่นเห็น.
น. ผ้าลงเลขยันต์ถือกันว่าเป็นเครื่องป้องกันอันตรายได้ ใช้เป็นผ้าผูกคอหรือผูกต้นแขนเป็นต้น.
น. กุญแจ.
น. ชื่อลายแบบจีนชนิดหนึ่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมหักมุมไขว้กัน.
ก. แกล้งทําให้เกินควรหรือพูดแดกดันเพราะความไม่พอใจ เช่นหุงข้าวประชดหมา ปิ้งปลาประชดแมว พูดประชด, ประชดประชันก็ว่า, ในกลอนใช้ว่า ประทยด หรือ ประเทียด ก็มี.
ก. พูดหรือทําเป็นเชิงกระทบกระแทกแดกดัน.
ก. ประชัน, มักใช้เข้าคู่กับคํา ประชัน เป็น ประชนประชัน.